Bir sabah kalktım, 4 yaşımdaki kızım yanımda dikilmiş vaziyette duruyor. Genelde oyun oynamak için sabahları yanıma gelir ama bu sefer farklı bir isteği olduğunu sezebiliyorum. ‘Baba gelir misin lütfen?’ diye soruyor, gözlerinde bir parıltı ile!
Evin içinde onu takip ediyorum, odasına doğru beni sürüklüyor ve girmeden önce gözlerimi kapamamı istiyor. Kapıyorum gözlerimi, düşe kalka odanın içinde ilerliyorum. Yerdeki çeşitli oyuncaklara basıp bir taraflarımı kırma tehlikelerini bertaraf ettikten sonra kızım gözlerimi açmamı buyuruyor. Açıyorum gözlerimi ve gözlerime inanamıyorum!
4 yaşındaki kızım, ortada fol ve yumurta mevcut değilken bir sabah sadece içinden geldiği için bana hediye hazırlamaya karar vermiş! Masasındaki kağıtlardan, stickerlardan, kalemlerden ve yapıştırıcılardan faydalanarak benim işteki halimi yapmış.
Niye anlatıyorum bunu? Daha doğrusu, bütün detaylarını harfi harfine hatırlayarak nasıl anlatabiliyorum?
Sebebi belli. Hediye kızımdan bana gelen ilk hediye de ondan!
İster spontane ister özel bir gün için alınmış olsun, hayatta en sevdiklerin seni unutmadıklarını gösterdikleri zaman, unutulmaz bir anı oluveriyor en küçük, en basit hediye bile…
IMAGE
© 2004 - 2024 DB Dizayn. Made with Love by CS-Cart - tarafından desteklenmektedir.